De eenheid van magnetische inductie, genoemd naar K.F. Gauss (1777- 1855).

Vorm van digitale modulatie waarbij het aantal overgangen statistisch wordt beperkt.

Veel voorkomende klokvormige kansverdeling die wordt bepaald door een gemiddelde en een standaardafwijking.

Een stralenbundel van een laser die in doorsnede een normale verdeling van lichtsterkte vertoont.

Apparaat om gemagnetiseerde sporen te verwijderen met een uitdovend magnetisch wisselveld.

Spoel in een beeldbuis waarmee de magnetisering van een beeldbuis wordt verwijderd.

Er zijn 2 definities.